Vlijmscherpe kritiek



■ weblog pastoor Mennen ■ Overal in de wereld wordt gereageerd op de de maatregelen van paus Franciscus tegen de “Mis van de eeuwen” . Ik wil enkele artikelen die mij aanspreken in vertaling aanbieden. Hieronder een artikel van Kath.net over de reactie van een atheïstische Franse filosoof die het opneemt voor de oude liturgie.

Maar allereerst een reactie van de jonge priester op mijn artikel van gisteren dat mij en wellicht ook u zal bemoedigen:

Veel dank voor de rake en terechte woorden. Ik denk dat u haarfijn de gedachten vertolkt die nu leven in de hoofden en harten van talloze (veelal jonge) mensen.

Wat ik ook denk is dat Paus Franciscus met zijn bikkelharde ingreep buiten de Waard heeft gerekend, zijnde Jezus Christus zelf. Zijn bedoeling is om de Traditie uit te roeien, maar het onbedoelde effect zal zijn dat de Traditie een ongekende bloei zal door maken nu! De Kerk in verdrukking is de Kerk die tot leven komt. Hoe harder hij genadeloos met zijn Petrus’ staf de Traditie kapot zal proberen te slaan hoe meer de zaden van het geloof zich overal zullen verspreiden.

Kort gezegd: hoe zeer ik de vernietigende intenties van deze beweging ook zie, ze zullen het tegenovergestelde bewerkstelligen en daarom ben ik momenteel vol hoop!

Christus imperat,”

En dan het stuk over de Franse filosoof:

“Ik ben atheïst, zoals u weet, maar het leven van de katholieke kerk interesseert mij omdat het de hartslag van onze joods-christelijke beschaving zeer nadelig beïnvloedt. Want ook al is God geen deel van mijn wereld, mijn wereld is er toch een die de God van de christenen mogelijk heeft gemaakt.” Hoewel sommigen in hun dwaasheid denken dat Frankrijk is begonnen met de Verklaring van de Rechten van de Mens en dat Rusland is ontstaan in oktober 1917, “heeft het christendom een beschaving gevormd die de mijne is en die ik meen lief te kunnen hebben en te kunnen verdedigen, zonder schuldgevoelens, zonder mij te hoeven verontschuldigen voor haar fouten, zonder na biecht, berouw en knielen op een verlossing te wachten”. Het is “gek hoe de mensen die het christendom verachten en doen alsof het er niet is geweest, er net zo van doordrongen zijn als een baba [au rhum] van rum!” Dit schrijft de in Frankrijk zeer populaire filosoof en schrijver Michel Onfray in een gastcommentaar over “Traditionis custodes” in het Franse dagblad “Figaro”.

Benedictus XVI was een “filosoof en paus” die was opgeleid “in de Duitse hermeneutiek en fenomenologie. Hij las ook Franse katholieke auteurs in de oorspronkelijke taal. Zijn Jezus van Nazareth (2012) past in de geschiedenis van het Duitse idealisme, met name het Hegelianisme, dat wij ‘van rechts’ noemen om het te onderscheiden van ‘links’, dat leidde tot een jonge Marx.”

Van een dergelijk theologisch niveau is paus Franciscus “ver verwijderd”. Maar hij brengt de “Jezuïtische sluwheid” mee die “hem, die van de Jezuïeten afstamt, ertoe gebracht heeft als pauselijke naam de naam te kiezen die zo tegengesteld is als maar mogelijk is aan de intriges en de lobby’s van de macht” waar de Jezuïeten zo dol op zijn, “dat wil zeggen: [de naam] van Franciscus van Assisi. Jorge Mario Bergoglio, opgeleid als scheikundige, komt uit het Peronisme; Joseph Ratzinger, opgeleid als theoloog, uit het anti-nazisme”.