Constantijn was de enige zoon van keizerin-moeder Helena en keizer Chlorus. Deze laatste had nog wel kinderen bij andere vrouwen. Alvorens de troon te kunnen bestijgen moest Constantijn twee grote veldslagen leveren. De eerste tegen Maxentius, een Romeins tiran; de tweede tegen Licinius in de buurt van Byzantium.
De slag tegen Maxentius is het beroemdste. Hoewel hij in 311 al het edict van keizer Galerius had mede ondertekend waarin de christelijke godsdienst werd getolereerd, was hijzelf aanhanger gebleven van de zonnegodsdienst. Aan de vooravond van de slag met Maxentius echter zou hem een kruisteken aan de hemel zijn verschenen, met het bijschrift "In Hoc Signo...": dat betekent: "In dit teken (zul je overwinnen)." Constantijn beloofde op dat moment plechtig, dat hij zijn verdere leven de christelijke godsdienst zou zijn toegedaan, wanneer hij morgen de slag tegen Maxentius zou winnen. Hij won de slag die bekend is geworden als de Slag bij de Milvische Brug.
Constantijn vaardigde onmiddellijk het beroemde edict van Milaan uit (313). Daarin stond niet alleen, dat het christendom voortaan in het Romeinse Rijk de officiële status van erkende godsdienst mocht voeren, maar ook, dat het van nu af aan in het gehele Rijk een voorkeursbehandeling zou genieten.
Nadat hij Byzantium had veroverd op Licinius, maakte hij er een prachtige nieuwe stad van, die hij naar zichzelf noemde: Constantinopel, oftewel Konstantijn-stad.
Hij wordt in de oosterse kerk tezamen met zijn moeder Helena op 21 mei vereerd als een apostelgelijke heilige. In het westen schrikt men terug voor zijn krijgszuchtige karakter. Hier is zijn heiligheid zeer omstreden, omdat latere generaties christenen in hem de grondlegger zien van de verstrengeling van wereldse en geestelijke macht.
Afgebeeld
Hij wordt afgebeeld als Romeins keizer; vaak met het Christusmonogram of met een model van één van de door hem gestichte kerken.
heiligen.net