■ Katholiek.nl ■ ‘Op vakantie kwam ik in een dorpje een klein, oud kerkje tegen met een hele mooie lichtinval. De verstilde heiligheid was haast voelbaar en ik heb geprobeerd die zo goed mogelijk vast te leggen. Ik heb mezelf er een beetje verloren… en ben er daarna niet mee opgehouden,’ vertelt Diana Nieuwold (48), de dame achter kerkfotografie.nl.
In het dagelijks leven werkt Diana voor het Leger des Heils als belangenbehartiger voor de ongeveer 40.000 mensen die een beroep op het Leger des Heils doen omdat zij door meervoudige problematiek vaak buiten de bestaande wet- en regelgeving vallen. In haar vrije tijd houdt ze zich bezig met kerkfotografie, een ‘uit de hand gelopen hobby’, zoals ze het zelf noemt. ‘Het begon in 2014, toen ik een online fotocursus heb gedaan,’ vertelt Diana enthousiast. ‘Ik wilde daarna, toen ik op vakantie ging, al mijn foto’s helemaal handmatig maken, dus zelf alle instellingen doen. Nou, in het begin ben je daar wel even mee bezig, want het zijn er nogal wat. Maar je wordt er vanzelf handiger in.’
Na de eerste foto in het kleine kerkje in Frankrijk had Diana de smaak te pakken. ‘Wat me zo trekt aan kerken? Die verstilde heiligheid, de heilige plek ervaren, zoals die keer tijdens mijn vakantie. Als je op vakantie bent en een kerk tegenkomt, loop je eigenlijk allemaal wel naar binnen. Je voelt iets van verwondering, verwachting, zingeving misschien ook. Sommige mensen gaan ook echt even zitten om alles in zich op te nemen. Je ziet ook dat er in een kerk over elk detail is nagedacht. Je voelt: dit is een ontmoetingsplek voor God en mensen, maar ook mensen onderling. Ik zeg wel eens: elke foto is een beetje bidden. Het is voor mij zeker een vorm van contemplatie.’
Begin 2016 ontstond het idee voor kerkfotografie.nl. ‘Ik dacht: ja, nu heb ik allemaal mooie foto’s op mijn pc staan, maar wat als die crasht? Dan ben ik alles kwijt. Ik wil ze eigenlijk wel ergens publiceren… en zodoende besloot ik er een website aan te wijden. Het heeft me trouwens wel enorm geholpen dat mijn eigen omgeving in het begin zo enthousiast was over mijn foto’s. Want als ik ze uit de beginperiode terugzie, dan denk ik zelf: wat een drama!’ ze lacht. ‘Inmiddels heb ik die trouwens wel over gedaan.’
‘Wat ik zo mooi vind aan het fotograferen van kerken, is dat elke kerk weer anders is. Ik vind het heerlijk om rond te dolen met mijn camera. De gastvrijheid die ik ervaar vind ik ook heel mooi. Het fotograferen heeft mijzelf ook wat veranderd. Van huis uit ben ik protestants, en daar ook lang erg actief mee geweest, maar door al die verschillende kerkinterieurs ben ik de veelheid aan richtingen en kleuren veel meer gaan waarderen. Dus als ik mezelf ergens zou moeten plaatsen, zou ik zeggen dat ik nu meer oecumenisch dan protestants ben.’
Ik lever mijn werk ook altijd aan bij de betreffende parochies of kerkgenootschappen en ik merk dat dat ontzettend gewaardeerd wordt. De meeste parochies trekken geen geld uit voor het maken van professionele foto’s en dat snap ik ook wel, want er zijn genoeg andere kostenposten. Maar het is natuurlijk wel heel fijn als je de schoonheid van je kerk kunt delen met de buitenwereld.’ Ook voor de toekomstige generaties vindt Diana, zelf moeder van vier inmiddels volwassen kinderen, het belangrijk dat kerkinterieurs worden vereeuwigd. ‘Zeker als een kerk gesloten wordt, of aan de eredienst wordt onttrokken, is het zonde als er geen beelden zijn. Dus mocht er een kerkgenootschap of parochie is zo’n situatie verkeren: ik kom graag.’