■ In Caelo et in terra ■ Onderstaande opinie is geen discussie over de leer van de kerk, over homoseksualiteit, seksueel misbruik binnen de kerk of het verplichte celibaat voor priester in de katholieke kerk. Dit is mijn reactie naar aanleiding van artikelen over de Amsterdamse priester Pierre Valkering die na publicatie van zijn autobiografie op non-actief is gesteld door Bisschop Jos Punt van Haarlem-Amsterdam. In die autobiografie beschrijft Valkering zijn homoseksualiteit, het negeren van zijn celibaatsgelofte door het hebben van actieve seksuele contacten en zijn waardering voor pornografie. Los van een discussie over deze onderwerpen is de verontwaardiging over zulk gedrag door een katholieke priester gerechtvaardigd. Nogmaals, als Valkering hetzelfde had geschreven over heteroseksuele contacten, waren die verontwaardiging en de gevolgen voor hem niet anders geweest.
Ik dacht in eerste instantie met een 1 aprilgrap te maken te hebben. Op zich wel logisch als iemand op die datum een boek van zijn hand presenteert, en daarin prat gaat op zijn seksuele uitspattingen, voorliefde voor pornografie en geregeld bezoek aan dark rooms en andere homo-ontmoetingsplaatsen. En deze persoon is een priester van de Rooms-Katholieke Kerk. Geen enkele priester, die toch een meer dan oppervlakkige kennis moet hebben van wat de kerk leert over seksualiteit en priesterschap, zal zoiets zonder blikken of blozen en in alle ernst durven zeggen, toch? Het was een prima 1 aprilgrap geweest.
Maar niets van dat alles. De Amsterdamse priester Pierre Valkering hecht schijnbaar geen waarde aan de geloften die hij bij zijn wijding heeft gedaan. Het celibaat voor priesters is geen nieuwe uitvinding. Het bestond al lang voor er een Pierre Valkering was. Maar deze priester hield het blijkbaar voor mogelijk dat een seksueel actief leven prima verenigbaar was met het priesterschap, en dat hij daar ook met trots over kon spreken.
lees verder op weblog