Robert kardinaal Sarah "God of Niets"

gelezen op de weblog van pastoor C Mennen

Afgelopen woensdag 7 februari was kardinaal Robert Sarah in Brussel. Hij was daar op uitnodiging van de parochie van Onze Lieve Vrouw van Stokkel. De immens grote nieuwbouwkerk was afgeladen vol mensen. Er hadden zich 1500 mensen aangemeld maar er waren er ook nog velen zonder aanmelding. Opvallend was het grote aantal jongeren onder de veertig, de groep die in onze parochiekerken maar spaarzaam aanwezig is. Waarom komen al die mensen een avond lang luisteren aan een Afrikaanse kardinaal? Ik denk omdat men in deze tijd van ontkerkelijking, crisis en verwarring nood heeft aan een duidelijk herderlijk woord dat richting geeft. Daarom hebben de boeken die hij schreef zo’n wereldwijde weerklank gevonden. Ze zijn in het Nederlands vertaald en uitgegeven door Betsaida: “God of niets” (Dieu ou rien) en “De kracht van de stilte” (La force du silence).

Het onderwerp van de lezing droeg de titel van zijn eerste boek: “Dieu ou rien” (God of niets). Daaraan vooraf ging een indrukwekkende eucharistie gecelebreerd door kardinaal de Kesel, in concelebratie met kardinaal Sarah en de pauselijk nuntius in Brussel.

Met mijn eigen woorden en op grond van wat ik mij herinner zal ik de toespraak van de kardinaal proberen samen te vatten. Hij constateerde dat de spraakmakende elites in West-Europa, gevolgd door het merendeel van de mensen, in navolging van Nietsche God dood hebben verklaard. Ze geloven niet meer in God; velen zijn agressief tegenover God en een grote groep leeft en handelt alsof God niet bestaat. Dat heeft enorm grote gevolgen. Het is namelijk volgens de kardinaal God of niets. Een tussenweg bestaat niet. Als men niet meer in God gelooft, wordt alles wat in Gods scheppingsorde van belang is, vernietigd. Immers de mens acht zich met een beroep op de vrijheid nergens meer aan gebonden. Hij zet zichzelf en zijn persoonlijke vrijheid in het middelpunt en vernietigt alles wat die vrijheid in de weg lijkt te staan.

Het eerste wat hij vernietigt, is de natuurwet, de natuurlijke, zedelijke orde die God in zijn schepping heeft neergelegd. Hij ontkent dat de mens geschapen is als man en vrouw. De kardinaal haalt een Afrikaans gezegde aan: de man is een halve mens en de vrouw is de andere helft. Samen zijn zij de hele mens. Ze vullen elkaar aan. Door die scheppingsorde te ontkennen vernietigt de mens het huwelijk. De kardinaal zei, dat dit nog nooit in de geschiedenis in welke cultuur dan ook ooit gebeurd is. Altijd heeft men, soms onvolmaakt, het huwelijk gezien als een verbintenis tussen man en vrouw en als vrucht van die verbintenis het kind. De moderne mens vernietigt de scheppingsorde door het homohuwelijk, alsof twee mannen of twee vrouwen überhaupt zouden kunnen trouwen. Zij vullen elkaar niet aan en hun verbinding is vruchteloos. Uiteindelijk vernietigt men de vrouw door haar bijzondere roeping tot het moederschap te ontkennen en haar inruilbaar te maken voor de man en omgekeerd. Men vernietigt het kind door abortus als een normale vorm van geboorteregeling te propageren. De kardinaal noemde nadrukkelijk Hillary Clinton die ervoor heeft geijverd bij de VN om abortus tot een recht voor iedere vrouw te maken. Euthanasie is de vernietiging van het menselijk leven, de keuze voor de vernietiging in zichzelf. De genderideologie beweert dat het geslacht niet behoort tot de scheppingsorde maar een willekeurige keuze is van de mens. Dat je, als je als man liever een vrouw bent, er recht op hebt om wat je tot in de kleinste cel van je lichaam bent, te ontkennen en je te laten verminken tot wat je wilt zijn. Dat is de vernietiging van het man en vrouw zijn.

In al deze dingen gaan de mensen in onze gemakkelijk mee. Kardinaal Sarah betreurde het dat zelfs “hoge prelaten” die zaken gedeeltelijk overnemen om te laten zien dat ze de moderne tijd "begrijpen".

De conclusie van de kardinaal is: als de mens God tussen haakjes zet, wordt hij automatisch nihilist, kiest hij voor het niets. Dan is dat, voeg ik eraan toe, het beginnende einde van een menselijke beschaving.

Na afloop vroeg een van de aanwezigen: wat kunnen wij als christenen hier tegen doen. Hoe moeten we ons gedragen. De kardinaal noemde een paar dingen.

Allereerst moeten we ons als christenen verenigen. Wij moeten bij elkaar steun zoeken om niet in boven genoemde beweging mee te gaan.

We moeten kracht zoeken in het gebed en in de trouwe viering van de eucharistie.
Tenslotte moeten wij van ons geloof getuigen. Duidelijk zeggen waar wij als christen voor staan ook al staat het haaks op wat de "wereld" vindt. Liefdevol maar duidelijk. Dat is in onze Westerse wereld niet gemakkelijk maar we mogen er niet voor terugschrikken.

De kardinaal zei dat christenen nergens zo erg vervolgd worden als hier in het Westen. In het Midden-Oosten en op plaatsen in Afrika worden christenen onthoofd. Maar, zei de kardinaal, dat is niet zo erg. Het aardse leven is sowieso maar tijdelijk. Het gaat om het eeuwig leven. In het westen wordt je niet onthoofd, maar hier wordt je ziel geroofd, als je niet oplet, en dan ben je voor eeuwig reddeloos verloren.

Mijn conclusie was dat kardinaal Sarah eigenlijk hetzelfde zegt als wat gepropageerd wordt in het veelgelezen Amerikaanse boek, The Benedict Option, waarin de schrijver Rod Dreher de christenen aanraadt het voorbeeld van de H. Benedictus te volgen die zich uit de heidense Romeinse wereld terugtrok en met gelijkgezinden het evangelie met een zekere radicaliteit beleefde en zo de christelijke beschaving in Europa voorbereidde. Dus niet de compromissen met de moderne wereld die veel christenen, ook veel kerkleiders, met de huidige wereld sluiten. Dat leidt alleen maar tot de ondergang. De weg omhoog ligt in de zuivere beleving van het evangelie los van de wereld en tegen de wereld in.

C. Mennen pr
10 februari
feest van de H. Scholastica, zus van St.-Benedictus