Weer een typisch bericht uit "Kerk en Leven". De wens is de vader van de gedachte zullen we maar denken! Uiterst suggestief artikel.
In een interview met Tertio van 2/11 antwoordt Inge Cordemans, theologe en bisschoppelijk gedelegeerde in het bisdom Brugge, duidelijk: ja én nee!
Is het noodzakelijk dat de rooms-katholieke Kerk vrouwen toelaat tot het gewijde ambt? In een interview in Tertio nr. 925 van donderdag 2 november 2017 geeft Inge Cordemans, bisschoppelijk gedelegeerde voor de communicatie, oecumene en interreligieuze dialoog in bisdom Brugge, een duidelijk ja én nee als antwoord. In het Evangelie en in de navolging van Christus gaat het niet over al dan niet priester zijn. Anderzijds is het wel zo dat toegang tot het ambt voor vrouwen nodig is als je hen echt de kans wil geven leiderschap op te nemen in de Kerk.
Rome zingt dan wel uitgebreid de lof van de vrouw – denk aan Mulieris Dignitatem van Joannes Paulus II – maar het valt op dat het daarbij altijd maar twee beelden naar voren schuift: dat van de religieuze en van de moeder. Inge Cordemans
Vrouwen die grote verantwoordelijkheden opnemen in de politiek, het bedrijfsleven of elders in de samenleving, krijgen nauwelijks aandacht. Over die maatschappelijke rol wordt gezwegen, stelt Cordemans vast. Het doet haar denken aan het recent verschenen boek Op de laatste rij van Lucetta Scaraffia. De auteur vertelt daarin onder andere dat ze als gehuwde vrouw en moeder weliswaar aanwezig mocht zijn op de bisschoppensynode over het gezin, maar dan in de rol van stille toehoorder op de laatste rij. Het is gewoon vreemd dat op een synode over het gezin alleen ongehuwde mannen het woord voeren en beslissingen nemen. Niet dat zij geen enkele ervaring hebben met het gezinsleven – ze zijn er zelf in opgegroeid – maar toch zijn hun verhaal en perspectief heel anders. Nog los van de sacramentele kwestie is het bijvoorbeeld ook ondenkbaar dat een mannenklooster een vrouwelijke religieuze als directeur zou hebben, terwijl bijna niemand de omgekeerde situatie ooit in vraag stelt.
Heeft het evenwel überhaupt zin over de hele kwestie te debatteren? Paus Franciscus zei een jaar geleden nog dat het laatste woord daarover is gezegd door paus Joannes Paulus II en dat het zo zou blijven. ‘Roma locuta, causa finita’, zegt men dan, maar in de feiten is het soms ‘causa stimulata est’, glimlacht Inge Cordemans.