Paus Franciscus heeft vanmiddag, na de hoogmis van Pasen, zijn paasboodschap ‘Urbi et orbi' (aan de Stad en de wereld) uitgesproken. Hij legde uit dat de Verrijzenis steeds opnieuw moet plaatsvinden in de harten van de mensen en zei te hopendat in de diverse brandhaarden van de wereld de duisternis van de haat zal worden verdreven door het “licht van de Verrijzenis”. “Het is met grote vreugde dat ik u dit blijde nieuws mag verkondigen”, aldus de paus aan het begin van zijn paasboodschap, die hij uitsprak vanaf de centrale loggia van de Sint-Pietersbasiliek. “Ik zou willen dat deze boodschap gehoord wordt in elk gezin en vooral daar waar geleden wordt, in de ziekenhuizen en de gevangenissen.”
"Pasen", zei de paus, "is de exodus van de mens als slaaf van de zonde naar de vrijheid van goedheid en liefde. Nog steeds heeft de mens zoveel verlatenheid te overwinnen. Vooral de innerlijke verlatenheid. Dat is als de liefde ontbreekt en het besef dat wij beheerders zijn van Gods schepping.”
“Vragen wij aan de verrezen Jezus om haat om te zetten in liefde, wraak in vergiffenis, oorlog in vrede. Christus is onze vrede en aan Hem vragen we om vrede voor de hele wereld”, zei de paus. Als eerste brandhaard noemde hij het Midden-Oosten, vooral Irak en “het geliefde Syrië”. “Hoeveel bloed moet er nog worden vergoten totdat er een politieke oplossing wordt gevonden voor de conflicten.”
Paus Franciscus sprak verder zijn afschuw uit over de bloedige conflicten in Afrika, met name in het oosten van de Congo en de Centraal-Afrikaanse Republiek. Ook noemde hij Nigeria, waar terreuraanslagen worden gepleegd en “waar terroristen zelfs kinderen ontvoeren”. De paus wees ook op het schiereiland Korea. “Moge daar een hernieuwde geest van verzoening groeien.”
Volgens de paus is egoïsme de bron van veel kwaad. Vol afschuw noemde hij de mensenhandel, de drugshandel en “het onrechtvaardig uitbuiten van de natuurbronnen”. Als Latijns-Amerikaan moet hij daarbij ongetwijfeld hebben gedacht aan de drugsoorlogen en de verwoesting van de regenwouden.
bron: KerkNet