De verantwoordelijken voor de muziek in de kerken hebben een te grote invloed op de liturgie. Door de keuze van liederen en muziek bepalen zij wezenlijk de toon van de liturgie mee. Gewoonlijk zullen zij de thema's van de viering bekijken en vijf minuten in de keuze van de muziekstukken stoppen. Daarbij worden zij geleid door hun eigen smaak en door de wens de deelnemers te motiveren mee te zingen. Er zijn geen heldere grenzen waaraan deze verantwoordelijken voor de muziek zich te houden hebben.
Dit schrijft Jeffrey Tucker van de Church Music Association of America in een artikel in het tijdschrift CRISIS. De grote invloed die deze verantwoordelijken voor de muziek in feite op de liturgie hebben, zal veel van hen vleien. Maar het is noch hun opdracht, noch hebben zij de noodzakelijke theologische en liturgische vorming daartoe, geeft Tucker als kritiek.
Een zinvol alternatief zou de herontdekking van het gregoriaans zijn, gaat Tucker verder. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft de rol daarvan in de liturgie bevestigd. "De Kerk beschouwt het gregoriaans als de eigen zang van de Romeinse liturgie; zij dient dus in haar liturgische handelingen (...) de eerste plaats in te nemen." (Sacrosanctum Concilium 116)
Gregoriaans wordt vaak verkeerd begrepen. Je kunt het niet terugbrengen tot zomaar een muziekstijl. Het levert een compleet en betrouwbaar repertoire voor de kerkelijke liturgie. Je zingt geen gregoriaans, je zingt de liturgie zelf, omdat de passende tekst precies daar gezongen wordt waar die voorzien is. We hoeven niet eerst liedteksten te zoeken die bij de liturgie van dat moment passen, aldus Tucker. Die passende teksten zitten al in het gregoriaans. Daar gaat het om.
bron: Katholiek Nieuwsblad