In bijgaand persbericht wordt vermeld dat de excommunicatie van de door Z.E. aartsbischop Marcel Lefebvre op 30 juni 1988 gewijde bischoppen, die verklaard was door de Congregatie voor de Bisschoppen in een besluit dd. 1 juli 1988 die wij steeds betwistten, ingetrokken werd door een ander besluit van dezelfde Congregatie dd. 21 januari 2009, en dit in opdracht van paus Benedictus XVI. Dit was de gebedsintentie die ik u in Lourdes meedeelde op 26 oktober 2008, de dag van Christus Koning. Mijn oproep hebt u boven alle verwachting beantwoord, want er werden maar liefst een miljoen zevenhonderdendrie duizend rozenhoedjes gebeden om door de voorspraak van Onze Lieve Vrouw gedaan te krijgen dat deze schandvlek uitgewist werd. Laten wij onze dankbaarheid tonen aan Onze Lieve Vrouw, die de Heilige Vader tot deze eenzijdige, welwillende en moedige daad geïnspireerd heeft en laten wij hem ook van ons innig gebed verzekeren.
Dankzij deze daad van de paus is het nu gedaan met de traditiegetrouwe katholieken van de hele wereld te verwerpen en te veroordelen omdat zij het geloof van hun voorvaderen handhaven. De katholieke traditie is niet meer geëxcommuniceerd. Dat was zij nooit op zich maar zij was het wel dikwijls en pijnlijk in de praktijk. Net op dezelfde manier werd de tridentijse mis op zich nooit opgeheven, zoals raak vermeld door onze Heilige Vader de paus in zijn motu proprio Summorum pontificum dd. 7 juli 2007. Het decreet dd. 21 januari citeert uit de brief die ik op 15 december jl. aan kardinaal Castrillón Hoyos richtte, waarin ik onze gehechtheid aan « de Kerk van Jezus Christus, die de katholieke Kerk is » en haar tweeduizendjarige leer tot uiting bracht, alsook ons geloof in het pauselijk primaat. In deze brief wees ik er ook op dat wij te lijden hebben van de huidige situatie van de Kerk, waar deze leer en dit primaat met voeten getreden worden : « Wij zijn bereid, het Credo met ons bloed te schrijven, het antimodernisteneed en de geloofsbelijdenis van Pius IV te ondertekenen, wij accepteren al de concilies en nemen die aan, tot Vaticanum II, met dien verstande dat wij jegens laatstgenoemd voorbehouden maken. » Zodoende menen wij trouw te blijven aan de lijn van onze stichter, Mgr Marcel Lefebvre, en hopen trouwens dat hij spoedig gerehabiliteerd zal worden.
Daarom wensen wij met de Heilige Stoel gesprekken aan te snijden – die het decreet trouwens als « nodig » acht – omtrent de theologische punten die strijdig zijn met het leergezag van alle tijden. Wij kunnen alleen maar vaststellen dat de Kerk geteisterd wordt door een ongekende crisis : crisis van de roepingen, crisis van de liturgische en sacramentele praktijk, crisis van de catechismus enzovoorts.
Paus Paulus VI had het al over de « rook van Satan » en de « zelfvernietiging » van de Kerk. Johannes-Paulus II ging nog verder door te stellen dat het catholicisme in Europa zich als het ware in een staat van « stille afvalligheid » bevond. Nog kort voor zijn verkiezing tot het pausdom vergeleek Benedictus XVI de Kerk met « een zinkend schip ». In deze gesprekken met de Romeinse autoriteiten willen wij dus de grondige oorzaken van de huidige situatie onder de loep nemen met het oog op een volledig herstel van de Kerk door middel van de adequate remedies. Beste gelovigen, de Kerk ligt in de handen van de Heilige Moeder Gods Maria. Haar schenken wij ons vertrouwen. Van haar hebben wij de vrijheid voor de mis van alle tijden verlangd – overal en voor allen. Van haar hebben wij het intrekken van het excommunicatiedecreet verlangd. Van haar, die de Zetel der Wijsheid genoemd wordt, verlangen wij ook deze doctrinale ophelderingen, die de onrustige zielen zo hard nodig hebben.
Menzingen, 24 januari 2009
+Bernard Fellay
bron: website Priesterbroederschap Sint-Pius X