■ website pastoor Mennen ■ Er zijn veel priesters in ons land die moeite hebben met de houding van de bisschoppen tijdens de coronacrisis. Het heeft er alle schijn van dat er de bisschoppen meer gelegen is aan het lichamelijk welzijn van de gelovigen dan aan hun geestelijk welzijn. Dat is trouwens op enkele gelukkige uitzonderingen na over heel de wereld zo. Laten we ons tot Nederland beperken.
Je zou van bisschoppen mogen verwachten dat zij zich inzetten voor het geestelijk heil van de hun toevertrouwde kudde, dat ze zo veel mogelijk de eredienst en de sacramenten voor de gelovigen toegankelijk zouden maken. Wat hadden ze dan moeten doen?
Uiteraard moeten ze zich aansluiten bij de hygiënemaatregelen van de overheid. Besmetting zo veel mogelijk voorkomen is een opdracht van de overheid en de bisschoppen moeten hen daarin volgen.
Bisschoppen zouden er echter wel voor uit moeten komen dat eredienst en sacramenten van levensbelang zijn. Als supermarkten open blijven om beperkte aantallen mensen tegelijk van levensmiddelen te voorzien zou men ook moeten eisen dat kerken open blijven om beperkte aantallen aan de eredienst en de sacramenten te laten deelnemen. Ik heb daar geen bisschop over gehoord. We hebben over het algemeen zeer grote kerken met een beperkt aantal bezoekers. Er kunnen in die grote kerken zelfs meer dan dertig mensen binnen zijn terwijl de gepaste afstand in acht genomen wordt. De bisschoppen hadden dan ook net als de Poolse bisschoppen de priesters kunnen vragen meer Missen na elkaar te celebreren om meer mensen van dienst te zijn. Het aantal kerkbezoekers door de overheid willekeurig laten beperken tot dertig is een aantasting van het grondrecht van godsdienstvrijheid en vrijheid van eredienst. Hebben bisschoppen daartegen geprotesteerd? Nee, integendeel!
lees verder
