Weer een klein stormpje in tendentieuze krantenkoppen: “Paus tegen homoseksueel: God heeft je zo gemaakt en Hij houdt van jou” (o.m. de Volkskrant, de Standaard). “Paus: God schiep je als homoseksueel” (VTM). “Paus: Homo of hetero, maakt niet uit” (Gaysite.nl).
Daar gaan we weer, denk je onwillekeurig. Paus Benedictus kon de meest empathische dingen zeggen over homoseksuelen, maar in de kranten werd hij hardnekkig als nare homohater in de hoek gezet. Paus Franciscus aan de andere kant kan waarschuwen wat hij wil tegen moderne seksuele ideologieën, maar wat in de krantenkoppen beklijft is het beeld van een progressieveling die braaf it’s okay to be gay meezingt in het regenboogkoor.
In alle gevallen is het het beste om eerst maar even goed en rustig te lezen wat er écht gebeurd en gezegd is. Dan valt hier allereerst op dat we dat niet precies weten. We moeten het doen met de beweringen van Juan Carlos Cruz, een van de slachtoffers die de paus onlangs ontmoette in het kader van het vreselijke Chileense misbruikdossier.
Tegen de Spaanse krant El País vertelde Cruz dat hij ook met de paus had gesprokenover zijn homoseksualiteit, en dat de paus toen gezegd zou hebben: “Juan Carlos, dat je homo bent doet er niet toe. God heeft je zo gemaakt en houdt van jou, en ook voor mij maakt het niet uit. De paus houdt van jou, jij moet gelukkig zijn met wie je bent.”
Naar de letterlijke bewoording van Franciscus blijft het gissen, maar dit klinkt als iets wat hij best gezegd kan hebben. Het klinkt ook als iets dat hij met het oog op de kerkelijke leer mag zeggen, en met het oog op de pastorale praktijk misschien zelfs moet zeggen.
Heel vernieuwend is het welbeschouwd niet, dit is gewoon een opmerking uit het moederlijk hart van de Kerk. Met als strekking: dat labeltje ‘homo’ doet er niet toe, God kent jou zoals je echt bent en houdt zo van je, en de Kerk probeert dat evenzeer te doen.
Alle cliché’s over de kerkleer over homoseksualiteit op een stokje: uiteindelijk is de crux daarvan dat onze identiteit ten diepste afhangt van Gods liefde, en niet van onze eigen seksuele voorkeuren of andere toevallige deelaspecten van onze persoonlijkheid. Dan doe je jezelf tekort.
Ten onrechte wordt dit in diverse media neergezet als een kwestie van Moeder Kerk die haar homoseksuele zonen en dochters moet leren accepteren. Die moederlijke acceptatie is allang een feit. Veel moeilijker lijkt het voor de zonen en dochters te accepteren dat moeder ook een bezorgd weerwoord geeft.
Katholiek Nieuwsblad