Ruim drie miljoen mensen keken naar the Passion op tv: de openluchtmusical over de kruisweg. Hier in de kerk in Gemert zijn het er op Goede Vrijdag zo’n dertig . Die komen niet voor bekende Nederlanders met een gouden keel, een rapper in de herkansing of een groot verlicht kruis over hoofden gedragen. Nee, zij zijn hier puur om het verhaal over de laatste uren van Jezus van Nazareth te horen. Aan de hand van de veertien staties die het lijden en sterven aan het kruis uitbeelden.
Het is een traditie. Om drie uur ’s middags wordt een dergelijke viering in veel kerken gehouden. Zo ook in de Sint-Jans Onthoofding . Pastoor Jos van den Bosch gaat voor. Hij loopt langs de schilderijen en vertelt over de periode ‘van de veroordeling tot het moment dat hij de geest geeft’. In zijn verhaal verbindt de pastoor verleden met heden. ,,Dit is een oproep om te blijven vechten tegen al het onrecht. Tegen alle onderdrukking. We moeten geen genoegen nemen met al het lijden in de wereld”, zegt hij.
,,Het is vrijdagmiddag drie uur. Het is stil geworden in de stad Jeruzalem. Het is stil en somber ook hier in onze Sint-Janskerk.” Somber, want er branden geen kaarsen. Dat hoort niet op de sterfdag van Jezus. Zoals er ook geen klokken klinken. ,,Jezus verkondigde een andere mening. Ook wij kennen mensen met een andere mening. Daarom hoeven we zie nog niet te veroordelen”, luidt de historische boodschap voor nu. En nog een bruggetje met de wereld van vandaag: ,,Mensen op de vlucht met schamele bezittingen lopen dagen lang een kruisweg.”
In de kerk veel grijs en veel dames. Onder hen mevrouw Van Hout (88). ,,Ik ben altijd gegaan, van jongs af aan. Het hoort bij ons geloof. Bij de Goede Week.” Vooraan in de kerk de enige twee kinderen met hun moeder. Een gezin dat negen jaar geleden uit Irak naar Nederland kwam. ,,Ik vind het belangrijk om dit samen te vieren. Het is één van de belangrijkste dagen in het jaar”, zegt moeder Atjaf Kabro.
Dat vindt Trees Natrop ook. ,,Eigenlijk belangrijker dan Kerstmis”, zegt ze. Hoewel ze al zo’n veertig jaar hier in de regio woont, verklapt de tongval haar Achterhoekse achtergrond. ,,Ik heb gewerkt op Bronlaak in Oploo (een woon/werkgemeenschap voor mensen met een beperking op antroposofische grondslag). ,,Daar is Pasen een groot feest.” Iets daarvan zoekt ze nu hier. ,,Bij Pasen hoor je alleen maar Paaspop, een extra dag vrij, een weekendje weg. Dat is prima. Maar het is meer.” Ze heeft een kaars aangestoken. De hulpkoster ziet het en komt deze en andere die bij het Mariabeeld staan te branden, uitblazen. Dat mag pas op zaterdag weer.