de PKN gaat steeds meer op de Katholieke Kerk lijken!
De Protestantse Kerk in Nederland (PKN) gaat fors veranderen. De vergaderstructuur gaat op de schop en ook komt er een nieuwe regiopastor in de kerk, de ‘classispredikant’, van wie verwacht wordt dat hij in de eerste plaats ‘geestelijk leiderschap’ toont en de saamhorigheid tussen de gelovigen vergroot.
Nu telt de Protestantse Kerk nog 75 regionale vergaderingen (zogeheten classes) waarin afgevaardigden uit plaatselijke kerken zitting hebben. Deze classes verdwijnen per mei 2018. Daarvoor in de plaats komen elf regionale vergaderingen.
Aan het hoofd van zo'n regio komt een voorzitter, die de titel classispredikant krijgt, zo bepaalde de generale synode (de landelijke vergadering met afvaardigingen uit plaatselijke kerken) vrijdag tijdens een extra vergadering op het kerkelijke landgoed Hydepark in Doorn.
De gemiddelde kerkganger zal niet meteen wat van de veranderingen merken, toch zijn de voornemens een belangrijke stap. De besluiten maken onderdeel uit van verregaande plannen om de kerkelijke structuren en regels de komende jaren drastisch te vereenvoudigen. Een essentiële ingreep, omdat er geen einde lijkt te komen aan de krimp van de Protestantse Kerk.
Nu heeft de kerk nog bijna twee miljoen leden, maar dat aantal neemt al lange tijd af met bijna 60.000 personen per jaar, evenveel als er in een stad als Hoogeveen wonen. Plaatselijk kunnen kerken soms amper het hoofd boven water houden. “We hebben het geld en de menskracht niet meer”, aldus scriba (landelijk secretaris) René de Reuver tijdens de vergadering.
De synode stemde in met de plannen, toch is er hier en daar vrees dat de ingrepen te rigoureus zijn. Sommige synodeleden zijn bang dat de samenhang in de kerk gevaar loopt doordat de kloof tussen lokale gemeente en landelijke kerk te groot wordt bij het uitdunnen van de bestuurlijke tussenlaag.
De classispredikant zal ervoor moeten zorgen voor de samenhang tussen de diverse geloofsgemeenschappen. De Protestantse Kerk spreekt al enige tijd over een regiopastor die plaatselijke gemeenten met elkaar kan verbinden.
Er is enthousiasme voor zo’n persoon, maar hier en daar ook reserve. Bij verschillende afgevaardigden leeft de vrees dat dit type predikant te veel invloed krijgt en de autonomie van de plaatselijke kerkelijke gemeenten zou kunnen ondermijnen.
Het voorstel om hem of haar de titel bisschop te geven, gangbaar bij diverse protestantse kerken in andere landen, sneuvelde mede om die reden al in een eerder stadium. Binnenkort publiceert de landelijke kerk de vacatures voor de elf regiopredikanten.
bron: Trouw