De prefect van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst heeft opvallend fel uitgehaald naar “de ramp, de verwoesting en het schisma die de moderne bevorderaars van een levende liturgie veroorzaakten”.
Kardinaal Robert Sarah deed dit in een toespraak bij gelegenheid van tien jaar Summorum Pontificum, het document waarmee paus Benedictus XVI de tridentijnse liturgie weer breder toegankelijk maakte.
Kardinaal Sarah wees erop dat Benedictus in Summorum Pontificum de hoop uitsprak dat de twee vormen van de Romeinse ritus elkaar zouden verrijken. Zo’n verrijking is hard nodig, aldus de kardinaal, in het ligt van de verarmde staat waarin de katholieke liturgie verkeert.
“De ernstige geloofscrisis, niet alleen op het niveau van de christelijke gelovigen maar ook en speciaal onder veel priesters en bisschoppen, heeft ons onbekwaam gemaakt om de eucharistische liturgie als een offer te begrijpen, als gelijk aan de daad die eens en voor altijd werd gesteld door Jezus Christus, het kruisoffer op een niet-bloedige wijze tegenwoordig stellend, doorheen de Kerk, doorheen verschillende tijden, plaatsen, mensen en naties.”
Volgens Sarah is er “vaak een heiligschennende tendens de heilige Mis terug te brengen tot een eenvoudige, gemoedelijke maaltijd, het vieren van een profaan feest, het vieren van zichzelf door de gemeenschap of nog erger, een verschrikkelijke afleiding van de kwelling van een leven dat niet langer betekenis heeft of van de angst om god van aangezicht tot aangezicht te ontmoeten, omdat zijn blik ontsluiert en ons verplicht om waarlijk en vastbesloten te kijken naar de lelijkheid van ons innerlijk leven”.
“Zelfs vandaag onderschat een significant aantal kerkleiders de ernstige crisis die de Kerk doormaakt: relativisme in leerstellige, morele en disciplinaire leringen, ernstige misbruiken, het desacraliseren en trivialiseren van de heilige liturgie.”
Terwijl sommigen de periode na Vaticanum II als een “lente” voor de Kerk zien, erkennen wijzere waarnemers volgens de kardinaal een “verloochening van haar eeuwenoude erfgoed”.
“Politiek Europa wordt berispt voor het verlaten of ontekennen van zijn christelijke wortels. Maar de eerste die haar christelijke wortels en verleden heeft verlaten is onmiskenbaar de postconciliaire katholieke Kerk.”
bron: Katholiek Nieuwsblad