Jezus had de moed de weg van God te gaan; een weg die niet welgevallig was aan de machthebbers van die tijd. Door zijn leven en door zijn woorden wees Hij hen terecht en dat konden ze niet verdragen. Ze haatten Hem, de schriftgeleerden en de hogepriesters. Ze sloegen Hem aan het kruis en dachten van Hem verlost te zijn. Maar een wereldwijde beweging was het gevolg. Hij was meer aanwezig dan ooit.
De Kerk die de eeuwen door de weg van Jezus gaat, is niet welgevallig aan de machthebbers van welke tijd dan ook. Ze bestrijden de Kerk door vervolging of ze proberen de Kerk in hun (tijdelijke) macht te krijgen. Zo gaat het heel de geschiedenis door. De geschiedenis van de Kerk wordt getekend door het kruis. We noemen de vervolgingen in vroege Kerk met haar vele martelaren. We noemen de Middeleeuwen waarin wereldse vorsten voortdurend proberen de Kerk voor hun eigen doeleinden te gebruiken wat bij tijd en wijle lukt door infiltratie in de kerkelijke ambten. We noemen de tijd van de Verlichting en de Franse Revolutie waarin de Kerk opnieuw vervolgd en aan banden werd gelegd door de wereldse machten. We noemen antireligieuze wetten in Frankrijk rond 1900 en de Kulturkampf in Duitsland rond 1870, en in de jaren dertig van de vorige eeuw de Spaanse burgeroorlog met zijn vele martelaren. Met name totalitaire systemen zoals het nationaal-socialisme en het communisme zijn fel tegen de Kerk gekant. Zo wordt Christus in zijn Kerk telkens weer gekruisigd door wereldse systemen die God naar hun hand willen zetten of gewoonweg God en godsdienst haten. De Kerk verspreidt zich desondanks.
Met name de katholieke Kerk is het doelwit van antireligieus sentiment. Immers de katholieke Kerk met haar supranationaal karakter en haar onveranderlijke leer, gewaarborgd door het leergezag, is een hinderlijk obstakel voor de vrijdenkers en voor allen die een wereld zonder God en zonder objectieve moraal nastreven. De paus is waarschijnlijk de enige internationale morele autoriteit van betekenis. Als je die autoriteit wilt ondergraven moet je je aanvallen op hem richten en zijn morele integriteit ter discussie stellen. Leiders van andere christelijke groeperingen hebben immers geen wereldwijde impact of hebben zoals de Anglicanen zich zo aan de wereld aangepast dat ze geen gevaar meer vormen voor de liberale en libertijnse wereldorde.
In het licht van het bovenstaande moeten we de hele kwestie Williamson zien: een kleinigheid door de media verdraaid en opgeblazen om de paus en daarmee de Kerk te beschadigen. Waarom een kleinigheid? Het gaat om één bisschop die niet eens bisschop van de katholieke Kerk is. De paus en alle bisschoppen van de katholieke Kerk hebben meteen afstand genomen van de uitspraak van Williamson. Zijn mening heeft dus niets met de katholieke Kerk te maken. Williamson is niet gerehabiliteerd wat de media hardnekkig tegen beter weten in blijven beweren. Hij is alleen weer tot de Kerk toegelaten maar blijft gesuspendeerd. Het ging de paus niet om het goedkeuren van de meningen van Williamson over de Holocaust, zelfs niet van zijn meningen over theologische theologische zaken zoals het Tweede Vaticaanse Concilie wat kerkelijk gezien veel relevanter is. Waarom dan die herrie? Waarom dan die politici die er zich mee bemoeien? Toch alleen om de paus en de Kerk te beschadigen en in het gunstigste geval om gewoon mee te huilen met de wolven in het bos (de lapsi) wat altijd het veiligste is.
Nog een paar opmerkingen:
De uittredingen uit de katholieke Kerk waarover bericht werd, zijn zeker alleen maar bevestigingen van reeds bestaande situaties. Niemand die praktiserend katholiek is treedt om iets dergelijks uit.
Oud-abt Baeten uit Heeswijk heeft zich in het Eindhovens Dagblad 4-2-2009 overtroffen in tegenstrijdigheid. Hij, de grote man van de open, hartelijke, niemand afschrijvende kerk eist dat Williamson meteen weer buiten de Kerk gezet wordt. Het kan verkeren…. (zie ook Groene Pepers)
Prof. Bob Smalhout heeft in zijn column “Op het scherp van de snede” in de Telegraaf ook gereageerd op de kwestie Williamson. Hij bestond het te beweren dat de vier bisschoppen indertijd vanwege antisemitisme waren geëxcommuniceerd door paus Johannes Paulus II. Groter onzin is niet denkbaar maar daarmee suggereer je wel heel subtiel dat Benedictus XVI antisemitische sympathieën zou hebben. Zoiets werd ook al gesuggereerd door het SP-kamerlid en voorbeeldige katholiek Harry van Bommel.
De Kerk heeft een eigen rechtssysteem waarin het ontkennen van de Holocaust geen reden is tot excommunicatie. Op het simpele feit van de ontkenning van de Holocaust kan de paus niemand buiten de Kerk zetten.
Het ontkennen van de Holocaust is gewoon dom en je doet er de joden die veel van hun familieleden in de vernietigingskampen verloren hebben, pijn mee. Deze mening strafbaar stellen is echter iets anders. Beweren dat de Armeense genocide niet heeft plaats gevonden doet alle Armeniërs pijn maar is nergens strafbaar. Integendeel het tegendeel beweren is in Turkije strafbaar, zelfs voor Nederlandse politici met een Turks paspoort. Ik heb daar niet zoveel over gehoord. Zou dat komen omdat het nu niet over joden en over de katholieke Kerk gaat? Het is toch niet alleen het grote aantal van zes miljoen joden waar het om gaat? In 1932/33 hongerde Stalin vijf tot tien miljoen Oekraïners uit. Dat mag je gerust ontkennen zonder de verontwaardiging van de wereld over je heen te krijgen. Waar zou dat toch aan liggen?
bron: weblog pastoor C Mennen: www.mennenpr.nl