Paus Benedictus XVI heeft in een interview voor het eerst sinds het verschijnen van het motu proprio Summorum Pontificum, waarmee priesters de volledige vrijheid krijgen om de Mis volgens de oude ritus op te dragen, zelf hierover toelichting gegeven.
De paus is in Frankrijk ter gelegenheid van de 150ste verjaardag van de verschijningen in Lourdes. Zaterdag 13 september droeg hij aan de Dôme des Invalides voor meer dan 250 000 gelovigen de Mis op. Hierbij werden de gelovigen die bij de paus communiceerden ook weer uitgenodigd om de Communie geknield en op de tong te ontvangen. De gewaden die de paus bij de plechtigheid droeg werden vervaardigd in de traditionalistische Benedictijnerabdij van Le Barroux.
Op de vraag of het motu proprio geen stap terug is antwoordt de paus: “Dit is een ongefundeerde angst omdat dit Motu proprio eenvoudig een daad van tolerantie is, met een pastoraal doel naar de mensen toe die in deze liturgie gevormd zijn, ervan houden, haar kennen en willen leven met deze liturgie.” Het gaat weliswaar om een kleine groep, maar het lijkt de paus normaal dat een bisschop deze mensen tegemoet komt. “Er is geen enkele tegenstelling tussen de door het Tweede Vaticaans Concilie vernieuwde liturgie en deze liturgie. Elke dag [van het concilie] hebben de concilievaders de Mis opgedragen volgens de oude ritus en hebben ze tegelijk een natuurlijke ontwikkeling ontworpen voor de liturgie in deze tijd omdat de liturgie een levende realiteit is die zich ontwikkelt en in deze ontwikkeling haar identiteit bewaart.
Er zijn dus zeker verschillende accenten, maar toch een fundamentele identiteit die een tegenspraak, tegenstelling tussen de vernieuwde liturgie en de vorige liturgie uitsluit. Ik denk toch dat er een mogelijkheid is tot een wederzijdse verrijking. Van de ene kant kunnen en moeten de liefhebbers van de oude liturgie de nieuwe heiligen, de nieuwe prefaties van de liturgie enz. leren kennen. Aan de andere kant onderlijnt de nieuwe liturgie meer de gemeenschappelijke deelname, maar, nog altijd, het is niet alleen de verzameling van één gemeenschap, maar een daad van de universele Kerk, in gemeenschap met alle gelovigen van alle tijden en een daad van aanbidding. In deze zin is er volgens mij een wederzijdse verrijking en het is duidelijk dat de vernieuwde liturgie de gewone liturgie van onze tijd is.”
bron: Le forum catholique